Diagnoza
psychologiczno-pedagogiczną. Diagnozy mają charakter interdyscyplinarny, obejmują kilka spotkań z psychologiem, pedagogiem, a w razie potrzeby z terapeutą integracji sensorycznej, logopedą, diagnostą APD czy psychoterapeutą. Jest to długi i skomplikowany proces, którego celem jest odkrycie realnych przyczyn odpowiadających za obecne trudności dziecka, z jakimi rodzicie się do nas zwracają.
Podczas pierwszej części procesu diagnostycznego zawsze przeprowadzany jest bardzo szczegółowy wywiad z rodzicami dotyczący historii dziecka,
jego rozwoju, aktualnych trudności, niepokojących objawów w sferze edukacyjnej, emocjonalno-społecznej, poznawczej, z uwzględnieniem
sytuacji rodzinnej i innych czynników mających wpływ na funkcjonowanie dziecka. Analizie poddaje się także historię dokumentacji dziecka,
wyniki badań medycznych, wytworów (rysunków, prac, zeszytów), informacje ze szkoły lub od innych osób pracujących z dzieckiem.
W trakcie diagnostyki psychologicznej określa się potencjał intelektualny, szczegółowo analizuje mocne i słabsze strony rozwoju
umysłowego oraz odnosi wyniki dziecka do norm rozwojowych. Ponadto brane pod uwagę są czynniki interpersonalne (nawiązywanie i inicjowanie
kontaktu, umiejętności wyrażania potrzeb, radzenia sobie z frustracją, tempo pracy, motywacja, strategie pracy, a także kompetencje
emocjonalno-społeczne, samoświadomość, relacje). Spotkanie z psychologiem często poszerzone jest o dodatkową obserwację, rozmowę
kierowaną z dzieckiem czy wykorzystanie dodatkowych narzędzi np. neutralne kulturowo testy rozwoju umysłowego, metody projekcyjne,
arkusze obserwacji, kwestionariusze, rysunki, karty oceny rozwoju psychoruchowego, pomoce terapeutyczno-diagnostyczne i inne.
Spotkanie z pedagogiem obejmuje dokładną diagnostykę trudności szkolnych, ocenę funkcji percepcyjnych (wzrokowo-motorycznych,
słuchowo-językowych), odniesienie do norm rozwojowych poziomu czytania, pisania, rozumienia tekstu. Ważna jest także obserwacja postawy dziecka,
pracy mięśniowej, sprawności ręki, poziomu koncentracji na zadaniach czy umiejętności pracy pod presją czasu.
Badania diagnostyczne służą także do oceny ewentualnych zaburzeń neurorozwojowych, dlatego niejednokrotnie nasze procesy poszerzone są o
dodatkowe badania lekarskie (np. neurologiczne, psychiatryczne, audiometryczne), aby mogły całościowo pokazać funkcjonowanie dziecka.
Po zebraniu wszystkich danych, diagności przygotowują opinię z rozpoznaniem, wskazują przede wszystkim przyczyny trudności dziecka,
opis badań diagnostycznych, obserwacje, wnioski wraz z szczegółowymi zaleceniami do pracy w domu oraz dostosowaniem form pomocy w szkole.
Spotkanie podsumowujące z rodzicami służy do omówienia wyników diagnozy oraz wpływu rozpoznanych trudności na funkcjonowanie dziecka. Wskazuje
się najlepsze formy pomocy, sposoby pracy z dzieckiem, dalsze postępowanie terapeutyczne, ale także możliwości wsparcia dziecka na
terenie szkoły. Częstym elementem rozmowy podczas tego spotkania jest także obszar dotyczący wspierania rozwoju emocjonalnego dziecka czy
samodzielności oraz problemów wychowawczych rodziców.