Ukryty ciężar – emocje dziecka z dysleksją

Dysleksja – nie tylko trudności w czytaniu i pisaniu

Dysleksja rozwojowa to specyficzne zaburzenie uczenia się, które objawia się przede wszystkim trudnościami w opanowaniu umiejętności czytania i pisania. Jednak rzadziej mówi się o tym, że dysleksja u dzieci może znacząco wpływać także na ich emocje, poczucie własnej wartości i funkcjonowanie społeczne. Dlatego tak ważne jest, aby patrzeć na dziecko z dysleksją całościowo – nie tylko przez pryzmat ocen szkolnych.


Emocje dziecka z dysleksją – ukryty ciężar

Choć dzieci z dysleksją często są bardzo inteligentne i kreatywne, codzienne zmagania z nauką mogą powodować ogromne napięcie emocjonalne. Mimo starań, ich praca nie przynosi takich efektów jak u rówieśników. To może prowadzić do frustracji, poczucia winy, a nawet wstydu.

Z czasem pojawiają się niepokojące objawy, takie jak:

  • wycofanie społeczne,

  • niechęć do szkoły,

  • brak motywacji,

  • obniżony nastrój,

  • lęk przed oceną i porażką.

Dzieci te mogą unikać sytuacji wymagających czytania lub pisania, np. odpowiedzi ustnych, pracy domowej czy głośnego czytania w klasie. Zdarza się, że przed sprawdzianem lub lekcjami mają bóle brzucha czy głowy – to częste psychosomatyczne objawy stresu.


Skąd biorą się trudności emocjonalne u dziecka z dysleksją?

Wiele dzieci z dysleksją nie rozumie, dlaczego nauka sprawia im większą trudność niż innym. Czują, że mimo wysiłku są „gorsze” i „nie radzą sobie”. Słysząc krytyczne uwagi od nauczycieli lub porównania ze strony rodziców, zaczynają budować w sobie przekonanie, że są mniej zdolne. Brak pozytywnych wzmocnień i nieumiejętność radzenia sobie z porażką sprawia, że dzieci z dysleksją mogą odczuwać niską samoocenę, złość, a także lęk szkolny. Warto pamiętać, że trudności emocjonalne dziecka z dysleksją nie wynikają z braku chęci czy motywacji. Ich źródłem jest często przewlekły stres edukacyjny i brak zrozumienia ze strony otoczenia.


Jak rozpoznać, że dziecko potrzebuje wsparcia emocjonalnego?

Rodzice i nauczyciele powinni zwrócić uwagę na kilka sygnałów ostrzegawczych.

Jeśli dziecko:

  • unika szkoły lub zadań domowych,

  • często mówi, że jest „głupie” albo „nie da rady”,

  • reaguje płaczem lub złością na porażki,

  • nie chce rozmawiać o szkole,

  • ma problemy ze snem, apetytem lub skarży się na bóle brzucha,

to mogą być oznaki, że zmaga się z emocjonalnymi skutkami dysleksji. W takiej sytuacji warto jak najszybciej skonsultować się ze specjalistą.


Rola poradni psychologiczno-pedagogicznej – wsparcie dla dziecka i rodzica

W Poradni Trampolina oferujemy kompleksowe wsparcie dla dzieci z dysleksją oraz ich rodzin. Rozumiemy, że sama diagnoza dysleksji to dopiero początek – równie ważne jest wsparcie psychologiczne, które pomoże dziecku radzić sobie z emocjami i stresem.

Nasze działania obejmują m.in.:

  • indywidualną terapię pedagogiczną dostosowaną do potrzeb dziecka,

  • zajęcia wspierające rozwój emocjonalny i społeczny,

  • pomoc psychologiczną dla dzieci z obniżoną samooceną,

  • konsultacje z rodzicami i nauczycielami,

  • warsztaty dla rodziców dzieci z dysleksją

Dzięki temu dziecko nie tylko rozwija swoje umiejętności szkolne, ale też uczy się wierzyć w siebie, akceptować trudności i szukać własnych strategii działania.


Co może zrobić rodzic? – codzienne wsparcie ma znaczenie

Rodzic odgrywa ogromną rolę w procesie budowania odporności emocjonalnej dziecka z dysleksją.

Najważniejsze, aby:

  • chwalić dziecko za wysiłek, nie tylko za wyniki,

  • nie porównywać go z innymi dziećmi,

  • pozwolić mu rozwijać pasje i talenty niezależne od szkoły,

  • rozmawiać o emocjach i dawać przestrzeń do ich wyrażania,

  • szukać specjalistycznej pomocy, gdy pojawiają się trudności emocjonalne.

Pamiętaj – każde dziecko ma potencjał. Rolą dorosłych jest pomóc mu go odkryć i wzmacniać, nawet jeśli droga do sukcesu wygląda inaczej niż u rówieśników.


Podsumowanie – dysleksja a emocje dziecka

Dysleksja u dzieci to nie tylko kwestia nauki. To także emocje, samoocena i relacje społeczne. Bez odpowiedniego wsparcia dzieci mogą cierpieć w milczeniu, a ich trudności będą narastać. Dlatego wspieraj dziecko nie tylko w nauce, ale przede wszystkim w budowaniu odporności psychicznej i pozytywnego obrazu siebie. Jeśli zauważasz u swojego dziecka oznaki napięcia, stresu lub wycofania – nie czekaj. Diagnoza dysleksji, odpowiednia terapia pedagogiczna i wsparcie psychologiczne mogą naprawdę wiele zmienić.